Op 10 september 1898 werd keizerin Elisabeth neergestoken met een vijl door de anarchist Luigi Lucheni. De bewusteloze Elisabeth werd met een geïmproviseerde draagbaar naar haar kamer in het Hotel Beau Rivage gebracht. Ze is nooit meer bij bewustzijn gekomen en even later overleed Elisabeth. Haar allerlaatste reis gaat beginnen. Elisabeth’s lichaam ligt opgebaard in het Hotel. Men had in Wenen afgevraagd of er een volgens de Zwitserse wet verplichte autopsie en sectie mocht plaatsvinden. Franz Jozef liet antwoorden dat ze naar de gebruiken van het land mochten handelen. Zo kwamen de artsen Professor Reverdin, Gosse en Megévaud op 11 september in de namiddag voor de autopsie en op de…

Op de 10de september 1898 wandelt de 60-jarige keizerin van Oostenrijk-Hongarije, Elisabeth, samen met de Hongaarse gravin Irma Szaray, die haar de laatste acht jaar het vaakst op wandelingen vergezelde, naar de ligplaats waar een lijnschip haar van Geneve naar Montreux zal varen. Daar bevindt zich al de rest van het gezelschap waaree ze vier weken heeft gelogeerd in het hotel Beau Rivage. In de jaren tachtig heeft ze al eens zorgelijk geschreven over het asielrecht dat de Zwitsers aan anarchisten verschaffen: Schweizer, Ihr Gebirg is herrlich ihre Uhren gehen gut; doch fur ins ist hochst gefahrlich ihre Koningsmorderbrut Men weet in 1898 dat ze juist droomt van een plotselinge,…

Op 5 September 1898 bestelt Sisi kamers voor drie vrouwen en een bediendekamer in Hotel Beau Rivage in Genève. Het zullen de laatste dagen van Elisabeth zijn, al weet zij dat nog niet. De kamenier, generaal von Berzeviczy, heeft zijn bedenkingen, omdat Genève een trefpunt is van anarchisten. “Wat kan mij in Genève gebeuren?” zei Sisi met een afwerend handgebaar. Wanneer Berzeviczy erop aandringt mannelijke begeleiding mee te nemen, geeft Sisi toe. “Nou goed, dan wil ik secretaris Kromar meenemen, alhoewel ik niet weet, hoe hij me tot dienst kan zijn, wanneer hij, terwijl ik wandel, in het hotel rust.” Ze onderneemt een stoombootvaart naar Evian, wat Sisi iets teleurstelde,…

Sinds het onfortuinlijke einde van de veldtocht tegen Italië in 1859 was men in Hongarije voortdurend blijven streven naar een herstel van de oude, historische rechten en van de grondwet van 1848. In Boedapest waren tegen het einde van 1865 de meeste vaderlandslievende Hongaren het onderling wel eens geworden. Men wilde zich niet losmaken van Oostenrijk, maar toch de Hongaarse eisen handhaven. Aan de spits van deze beweging stond de toen tweeënzestigjarige Frans Deak, een advocaat, die om zijn nuchtere politieke inzichten en verstandige houding tijdens de revolutie, zijn bescheidenheid, rechtschapenheid en redenaarstalenten de algemene achting genoot. Hij was het ook, die het eerst de Hongaarse voorwaarden in de pers…

Het was op z’n minst gezegd opzienbarend dat de Oostenrijkse keizer Franz Joseph destijds een keizerlijk huwelijk uit liefde sloot. Huwelijken, zeker in die kringen, werden georganiseerd, en wel zodanig dat het land en de politiek er wel bij voeren. Dat het huwelijk toch doorging was te danken aan een grote denkfout van keizerin-moeder Sophie die meende dat ze het karakter van haar schoondochter wel kon omvormen tot een gewenste ja-knikster. Een fatale fout, want Sisi’s drang naar vooral geestelijke vrijheid werd steeds groter. Het beste blijkt dat uit de gedichten die ze las en schreef, en waarin niets minder dan de revolutie werd gepreekt! Maar het kon wel allemaal…