Keizerin Elisabeth in films

In de vroege films van de jaren 1920 en 1930 speelde Elisabeth alleen ‘bijrollen’ in films over keizer Franz Joseph of kroonprins Rudolf en werd daarom ook niet als jonge lieftallige keizerin, maar als rijpe vrouw voorgesteld. Voor het eerst in Ernst Marischka’s ‘Sissi’-trilogie uit de jaren 1950 werd Elisabeth wereldwijd de bekende en de vereerde ‘Sissi’. Daarbij droeg vooral de jonge Romy Schneider aan bij, die tot op heden het beeld van de jonge, hartelijke ongedwongen ‘Sissi’ karakteriseert, wat echter maar weinig met de daadwerkelijke persoonlijkheid van keizerin Elisabeth overeenkomt. Het derde deel van de ‘Sissi’-films eindigt kenmerkend precies op het moment wanneer Elisabeth zich van haar rol als keizerin en echtgenote los maakt en een onafhankelijk leven in een meer niet publieke sfeer doorzet.

Dit deel van haar leven had slecht in het beeld van de verliefde echtgenote, opofferende moeder en meelevende keizerin die om het welzijn van haar volk bezorgd was, gepast en daarom kortweg weggelaten. Deze omstandigheid droeg eerder bij dat wereldwijd in de eerste plaats het romantische liefdesverhaal en het beeld van een geliefde keizerin bekend werd en tot op heden veelvoudig aangenomen werd, dan dat Elisabeth vroeg stierf, omdat men niks wist van haar latere leven.

Nog eenmaal trad Romy Schneider als keizerin Elisabeth in een film op: Luchino Visconti liet in zijn ‘Ludwig II’ een wispelturige, afstandelijke Elisabeth, die met de bekoorlijke ‘Sissi’ uit de jaren 1950 niks meer gemeen had, zien. Toch stond bij Visconti  Elisabeth’s achterneef Ludwig in de middelpunt. Meer als een momentopname van de keizerin werd in deze in 1972 gedraaide film dus niet gegeven.

Bron: Sisi. Mythos und Warheit; Katrin Unterreiner