De intocht en bruiloft van Sisi

Negen maanden gingen er voor bij tussen de verloving in Bad Ischl en het huwelijk in Wenen. Negen maanden om bewerkt te worden tot een keizerlijke bruid. Oostenrijkse geschiedenis, Frans, Italiaans, dansen, hofceremonielen en beleefheidspraatjes stonden op haar curriculum. Nog een paar dagen en dan zou er een bruiloft zijn.

Op 20 april 1854 vertrok ze uit Munchen. De mensen kwamen in grote getale bij elkaar.” Overdonderd door het vertrek, stond ze op in haar koets en met tranen in haar ogen nam ze afscheid van de mensen die haar gedag zeiden.” De koets reisde naar Straubing. Daar werd ze ontvangen met gejuich en felicitaties; toespraken, vlaggen die wapperden, muziek die speelde. Sisi huilde, Sisi zwaaide. De volgende morgen ging ze met haar moeder, vader, broer Ludwig en zus Nene aan boord van de Donau stoomboot.

Op de 21e, rond twee uur in de middag, arriveerde de bruiloft stoet in Passau, aan de grens van Oostenrijk. Keizerlijke afgevaardigden kwamen aan boord en groetten de bruid. Om zes uur, laat in de middag, kwam de boot aan in Linz. Schoolkinderen, soldaten, edelen, geestelijken en burgers waren allemaal aanwezig om de toekomstige keizerin te ontvangen. De keizer, om haar te verrassen, was op een stoomboot uit Wenen vertrokken en stond al op haar te wachten. Sisi huilde, Sisi zwaaide. Brutale -moderne- Sisi-critici vermaanden het arme kind, ” Nietemin, er was niks fundamenteels te rechtvaardigen aan zo’n reactie. Een emotioneel gezond meisje op die leeftijd zou zich zeker hebben anders hebben gepresenteerd, gebruik makend van de positieve aspecten van het spectakel en de emotie die er achter ligt.” Sisi’s gedrag is gezien als “de eerste merkbare psychische belemmering, in de vorm van elke keer terugkomende gemoedstoestanden van angst en depressie.” (F.E. Schilke)

De dag erna, om acht uur in de morgen, ging de reis verder op de stoomboot ” Franz Jozef,” prachtig versierd met rozen. Werk stopte op deze blijde dag, de Oostenrijkers genoten rustig, vlaggen wapperden, klokken luidden en geweerschoten die hun begroeten. “Aan boord,” leren we van Clara Tschudi “kon men een figuur in een lichtgekleurde jurk van de ene naar de andere kant zien rennen. Hoewel constant te moeten bedanken voor de juichende groeten leek ze niet vermoeid.” De keizerlijke hymne kon overal gehoord worden, en na het huwelijk werd het verlengd door de Biedermeier tekstschrijver en leraar Johann Gabriel Seidl, om het up to date te brengen:

,,An des Kaisers Seite waltet, / Ihm verwandt durch Stamm und Sinn, / Reich an Reiz, der nie veraltet, / Unsere holde Kaiserin. / Was das Gluck zu hochst gepriesen, / Strom’ auf sie der Himmel aus! / Heil Franz Joseph, Heil Elisen, / Segen Habsburgs ganzem Haus.”

Rond vier uur in de middag kwam de “Franz Jozef” in Nussdorf, hij was nog maar nauwelijks aangemeerd, of de keizer sprong al aan boord, nam zijn bruid in zijn armen en kuste haar gepasioneerd, iets wat zeer gewaardeerd werd met gejuich.
Toen werden de Habsburgse mensen aan haar voorgesteld, de klokken luidden weer, de Kardinaal Aartsbisschop sprak, muziek gespeeld, kannonnen donderden, bloemen werden gestrooid en toen vervolgden ze hun weg, nu via koets, naar Schonbrunn. Het keizerlijk zomerverblijf. Aan het hoofd de keizer met vader Max, daarachter Sisi met haar schoonmoeder, daarna moeder Ludovica met de vader van de keizer en daarachter de rest van de families.
Triomfantelijke bogen waren opgezet, de omstanders lieten hun hoera’s en loyaal sentiment horen. Om half zes arriveerden ze in Schonbrunn. Sisi, moe, bleek en verlegen, zwaaide en huilde.

23 April: de traditionele ceremoniele intocht van de keizerlijke bruid in Wenen. Kraampjes werden opgezet voor het publiek, geweren schoten, klokken luidden. De straten waren versierd, badend in het licht. Sisi zat huilend met haar moeder in de statelijke koets getrokken door acht Lippizaner hengsten, de hof koetsten, hof trompetisten en lijfwachten begeleiden haar. Sisi zwaaide.

24 April, zeven uur ‘s avonds: het huwelijk ceremonieel in de Augustinerkirche. 15,000 kaarsen brandden, duizend genodigde gasten waren aanwezig. “De mooie uniformen van de officieren, de kleurlijke en pittoresque ceremoniele kleding van de Hongaarse en Poolse edelen, de glinsterende juwelen van de dames, de gouden garnituren van de ministers en hoge officieren, de kardinalen’ rode kleden, de fantastische kleding van sommigen van de oosterse afgezanten – alles gecombineerd maakte het plaatje geschikt voor een sprookje” ( C. Tschudi).
De aartsbisschop van Wenen leidde het huwelijk en gaf een bijna eindeloze preek.
Terug, na de ceremonieele processie, in de Hofburg, volgde een druk programma van hofelijke felicitaties en audienties. De nieuwe keizerin werd geintroduceerd tot generalen, ambasadeuren, afgezanten en hun vrouwen en aan de gehele hofhouding, die haar in de minste mate intereseerden. Sisi was compleet uitgeput. En ze huilde.

Bron: Sissi The tragic empress; Ludwig Merkle