Extra

Onthulling van het Elisabeth beeld in Zandvoort

 

28 Augustus 2004. Het was me een dagje wel in Zandvoort. ‘s Morgens vroeg ging ik op pad. Om 8 uur met de bus naar het station en om kwart voor 9 ging mijn trein richting Zandvoort. Ik zou om 10.51 in Haarlem aankomen. En omdat Sisi om 11.14 in Haarlem aan zou komen heb ik op internet even opgezocht welke tijden de treinen vanuit Haarlem naar Zandvoort gingen. Om 11.29 ging er dan ook nog eentje en dan zou ik nog op tijd in Zandvoort zijn om Sisi nogmaals te ontvangen. En zo geschiede. Sisi kwam trouwens niet met de trein aan in Haarlem. Ze kwam de trap oplopen. De eerste foto’s van Pia Douwes in de rol van Sisi heb ik dan ook hier gemaakt en het zijn mooie foto’s. Ik ben natuurlijk achteraf ook zeer blij dat ik wat langer in Haarlem ben gebleven, omdat het in Zandvoort natuurlijk een stuk drukker was. Ik heb in Haarlem dus ook mooie foto’s kunnen maken wat de meesten dus niet hebben.

In de trein van Amsterdam-Haarlem trof ik nog iemand uit Borne die van plan was om een museum in Haarlem te bezoeken. Toen ik haar, Corrie heet ze, vertelde over het beeld van Sisi in Zandvoort en de twee tentoonstellingen, leek haar dat ook wel interessant om Sisi even te bekijken op het station. Toen ik haar daar weer zag lopen en ik nog even met haar babbelde leek het haar ook wel leuk om mee te gaan naar Zandvoort omdat dit eenmalig natuurlijk was en die tentoonstellingen ook niet altijd er zouden zijn. Dat museum in Haarlem is er namenlijk altijd. De tentoonstellingen in de bibliotheek en het Zandvoorts Museum zijn trouwens tot 3 oktober nog te bezichtigen. Corrie is trouwens lerares geschiedenis op het voorgezet onderwijs. Dus Sisi in Zandvoort kon natuurlijk voor haar ook nog wel interessant zijn. En ik heb haar natuurlijk ook veel verteld over Sisi en de personen om haar heen. Zo vertelde ik haar ook nog dingen die ze dus nog niet wist. Toch wel leuk hoor om eens meer te weten dan een geschiedenislerares.
Op het station in Haarlem liepen ook allerlei fotografen. Ook waren er dames die met roosjes rondliepen. Een van die dames kwam op ons af en vroeg of wij (ik en Corrie) ook Sisi-fan waren. Dat waren we natuurlijk en we kregen beide een roosje opgespeld. Dit leverde later in Zandvoort ook nog wat op, maar daar kom ik later op terug. De foto’s van Haarlem kun je hierboven zien.

Om 11.29 de trein gepakt naar Zandvoort om daar Sisi vervolgens weer op te wachten. In eerste instantie was het op het perron nog redelijk rustig maar er kwamen steeds meer mensen bij. Het was wel een beetje een chaos daar. Sisi zou namenlijk met de stoomtrein aankomen op spoor 2. Ze hadden daar met linten de boel ook een beetje afgezet. Maar Sisi kwam niet op spoor 2 aan, maar op spoor 1. Iedereen rende naar de andere kant. Toen dacht men dat Sisi om het huisje op het perron heen zou lopen en langs spoor 2 zou lopen. Iedereen rende weer richting spoor 2 en later rende iedereen weer terug. Omdat het daar toch zo druk was, ben ik van het perron afgegaan en omgelopen (binnen in het stationshal was het namenlijk ook erg druk). Aan de voorkant van het station stonden de koetsen al klaar. Ook hier was het al erg druk en men kon weinig zien, wat op de foto’s ook wel is te zien. Toen Sisi ingestapt was zijn we richting boulevard gelopen. Ook hier was het al behoorlijk druk. Wat er allemaal op de boulevard gebeurde kan je wel zien op de foto’s en lezen bij de teksten die ik erbij heb gezet.
Corrie had op een gegeven moment trouwens een glas champagne in handen en vertelde me dat alleen de mensen met een roosje (die wij hadden gekregen in Haarlem) een glas champagne konden krijgen. Dus ik heb natuurlijk ook een glas opgehaald. De mensen die erbij stonden zonder roosje baalden natuurlijk wel een beetje. De champagne smaakte trouwens wel goed en ik hoefde toch niet te rijden…

Vanuit de boulevard zijn we naar de bibliotheek gelopen. Corrie had van iemand gehoord dat de bibliotheek om 14.00 dicht zou zijn, maar dat leek mij op een dag zoals deze een beetje stug. De bibliotheek was wel gewoon open. En hier was er toch behoorlijk wat te zien. Er kwamen later nog een paar mensen binnen en toen ik vertelde dat ik een website over Sisi had en welke dat was wist men al mijn naam. De vader van het meisje, Naomi, heeft mij nog op de foto gezet. En ik heb Naomi ook nog op de foto staan (foto nummer 51). Wat is de wereld dan toch klein…
Ook heb ik nog een tijdje zitten kletsen met de mensen van de bibliotheek die op hun beurt nog weer vertelden dat er in het Zandvoorts Museum niet zo heel veel te zien was, maar wel een bijzondere tentoonstelling vanwege de kazuifel. Even later kwam de hele delegatie, zonder Pia Douwes trouwens, bij de bibliotheek binnen. Hier heb ik ook nog met een aantal mensen gesproken en dingen verteld die hun dus nog niet wisten. Ze waren zeer geinteresseerd. Ik heb ze helaas niet allemaal op de foto staan. De dingen die er allemaal te zien waren in de bibliotheek kan je op de foto’s zien. De dame die Marie Valerie speelde, Daniélle, vertelde, op mijn club over Sisi, dat de collectie die te zien was in de bibliotheek van haar was en dat ze het wel raar vond om haar collectie op foto’s te zien en dat ze het erg leuk vond dat ik er belangstelling voor toonde. En ik had er natuurlijk niet alleen belangstelling voor, dat waren hopenlijk nog veel meer mensen.

In het Zandvoorts Museum was helaas wat minder te zien. En ik heb netjes toestemming gevraagd of ik foto’s mocht maken, wat ik trouwens bij de bibliotheek ook aan iemand heb gevraagd hoor. Een dame bij het Zandvoorts Museum zei nee, maar de jongeman gaf mij wel toestemming en vertelde ook over de kazuifel. De jonge man vertelde mij ook over een Duitse man die speciaal naar Zandvoort was gekomen om dit mee te maken. Hij reisde alles af waar Sisi ooit was geweest. Op deze man kom ik zometeen nog terug.
Wat er allemaal te zien was in het Zandvoorts Museum over Sisi kun je zien op de foto’s.

Vanuit het Zandvoorts Museum zijn we weer richting de boulevard de Favauge gelopen om te zien of het daar wat rustiger was. En dat was het. Op de richel zat een man de hele tijd naar het beeld te kijken. Hij zit trouwens net zo dat toen ik een foto van de achterkant van het beeld maakte ( het zicht dus op zee) hij dus helemaal niet op de foto terecht is gekomen. Ik kwam op een gegeven moment met deze man aan de praat en hij bleek uit Duitsland te komen. Dit was dus die man waar ze bij het Zandvoorts Museum over hadden. In mijn slechtste Duits probeerde ik dus ook dingen te vertellen. Ik kan redelijk Duits lezen en schrijven maar het Duits praten is een ramp. Ik gooi er altijd Engelse woorden tussendoor. Maar hij begreep me wel. De man vertelde mij dat hij zelfs in Genève voor één dag is geweest om de plek van de moord te bekijken. Hij liet me ook nog wat foto’s zien uit Wenen die nog op zijn camera stonden en ik liet hem vervolgens de foto’s zien die ik had gemaakt. Ik vertelde hem dat ik nog nooit in Wenen was geweest omdat het niet echt goedkoop is. Hij gaf me zelfs nog wat tips om goedkoop te kunnen reizen. Ook hadden we het nog over een aantal boeken en andere bijzondere dingen die hij had. Hij is dus een echte verzamelaar. Ik kreeg zelfs nog een copy van Sisis Verse en hij wilde er helemaal niks voor hebben. Hij vertelde me dat er gedichten op verteld werden die in het Poetisch Tagebuch stonden en dat de stem van een Oostenrijkse actrice was. Hij heeft me nog even wat url’s gegeven van goede vliegtuigmaatschappijen en zijn email adres. Ik heb hem vervolgens mijn sites, club en startkabel (hij kende de startkabel wel trouwens) en ook mijn emailadres. Dus wie weet hoor ik nog wel wat van hem weer.

Na netjes afscheid te hebben genomen van de man zijn we nog even koffie wezen drinken in een strandtent en nog even genoten van het uitzicht. En toen was het tijd om naar huis te gaan. We hebben de trein gepakt van rond 6 uur en rond kwart over negen was ik dan eindelijk thuis…

Abschied von Zandvoort

Noch einen letzten, langen Blick
Auf dich geliebtes Meer!
Dann lebe wohl, so schwer’s auch fällt,
Gott geb’, auf Wiederkehr!

Zum Abschiedsgrusse wählt’ ich mir
Die stille Mondesnacht –
Du liegst vor mir – ein schimmernd Bild –
In deiner Silberpracht.

Wenn morgen übers Dünenland
Der Sonne Strahl dich streift,
Bin ich mit raschem Flügelschlag
Schon weit von hier geschweift.

Umkreisen wird dich, wie zuvor,
Der Möven weisse Schar;
Dass unter ihnen eine fehlt,
Wirst du es wohl gewahr?

Abschied von Zandvoort is geschreven in Heidelberg in april 1885.

Antwort an den Baumeister

Ein Schloss soll ich mir bauen
Hier an der Nordsee Strand
Mit hohen güld’nen Kuppeln
Und manchem Flittertand?

Wohl lieb ich dich, du stolzes,
Du rauhes, barsches Meer
Mit deinen wilden Wogen,
Mit deinen Stürmen schwer!

Doch Liebe, die muss frei sein,
Darf kommen und darf geh’n;
Ein Schloss war’ wie ein Eh’ring,
Die Lieb’ hätt’ kein Besteh’n.

Frei will ich dich umkreisen,
Wie deine Möven hier;
Ein bleibend’ Nest zu bauen…
Für mich gibt’s kein Revier!

Antwort an den Baumeister was geschreven in Zandvoort op 11 maart 1885.
Deze twee gedichten komen uit het ‘Das Poetische Tagebuch’.

Abonneer
Laat het weten als er
guest

0 Reacties
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties