Sisi, keizerin Elisabeth van Oostenrijk werd geboren als Elisabeth Amalia Eugenie von Wittelsbach, hertogin in Beieren, op 24 december 1837. Ze was de dochter van prinses Ludovika van Beieren en hertog Maximilian in Beieren.

Haar jeugd bracht ze zomers door op haar geliefde Possenhofen aan de Starnbergersee met haar zeven broers en zussen (Er waren nog twee broertjes (misschien zelfs drie), maar die zijn jong overleden). In de winter verhuisde het hele gezin naar het Hertog Max Paleis aan de Ludwigstrasse in München, de plek waar Elisabeth ter wereld kwam.
De bijna niet te temmen Elisabeth was vrij opgevoed, in tegenstelling tot haar zus Helene. Ze adoreerde haar reislustige melancholische vader, die bijna nooit thuis was. Voor haar moeder had ze geen enkel begrip…
De melancholie die ze van haar vader erfde kwam in haar jeugd al tot uiting. Haar jeugdvriend David Paumgarten stierf, en Elisabeth was ontroostbaar. Haar verliefdheid op de jonge graaf Richard werd in de kiem gesmoord doordat hij werd weggestuurd, ziek terugkwam en stierf.

In augustus 1853 nam Ludovika haar dochters Helene en Elisabeth mee naar Ischl om de verjaardag van keizer Franz Joseph bij te wonen. Met haar zus, aartshertogin Sophie, had Ludovika bekokstooft dat Helene zich zou verloven met Franz Joseph en dat Elisabeth wel een geschikte partner zou kunnen zijn voor Franz Josephs jongere broer Karl Ludwig, met wie Elisabeth al een paar maanden schreef. Het liep niet helemaal zoals de dames gedacht hadden. Franz Joseph viel als een blok voor de 15-jarige Elisabeth. Hij wilde haar trouwen en niemand anders.

Op 24 april 1854 trouwde Elisabeth op 16-jarige leeftijd, met Franz Joseph. Haar enige taak als keizerin was om troonopvolgers te baren. Met de politiek mocht Elisabeth zich niet mee bemoeien, ondanks dat Elisabeth zeer goede politieke ideeën had. Maar Franz Joseph, mede door de invloed van zijn moeder, had hier geen oren naar.
Op 5 maart 1855 komt dochter Sophie ter wereld, 15 juli 1856 komt dochter Gisela ter wereld. De kleine Sophie overleed op 29 mei 1857, aangestoken door de zieke Gisela, die wel bleef leven. Elisabeth was ontroostbaar. De lang verwachte troonopvolger, Rudolf, kwam ter wereld op 21 augustus 1858. Haar eigen kinderen mocht Elisabeth niet zelf opvoeden, dat deed haar schoonmoeder aartshertogin Sophie. Toch zou ze wel opkomen voor haar zoon, die als klein kind al als militair werd gedrild. Rudolf was zijn moeder zijn leven lang dankbaar voor het feit dat zij het voor hem opnam en hem een meer liberale opvoeding gaf.

Elisabeth was in haar huwelijk niet zo gelukkig en het hoofse leven benauwde haar. Ze werd ‘ziek’ in Wenen en ze ging op de vlucht. Elisabeth werd enorm reislustig, een eigenschap die ze erfde van haar vader. Ze kreeg met de jaren steeds meer begrip voor haar moeder en nam steeds meer afstand van haar ooit zo geïdealiseerde vader.

Op 8 juni 1867 behaalde Elisabeth een politiek hoogtepunt, toen ze werd gekroond tot koningin van Hongarije. Ze had zich erg sterk gemaakt voor de ‘Anschluß’ van Hongarije bij Oostenrijk.  Elisabeth wilde Hongarije ook een koning schenken. De deur, die ze na de geboorte van Rudolf, stevig gesloten hield voor haar man, zette ze weer open. Op 22 april 1868 zette Elisabeth in Boedapest dochter Marie Valerie op de wereld. De ‘einzige’ werd Marie Valerie al gauw genoemd. Alle aandacht die ze niet aan haar andere kinderen kon of mocht geven, gaf ze wel aan Marie Valerie. En Elisabeth bleef reizen…

Op 30 januari 1889 stortte Elisabeths wereld helemaal in elkaar, toen kroonprins Rudolf, samen met zijn geliefde Mary Vetsera, zelfmoord pleegde. Elisabeth trok alle schuld naar zich toe en kwam de klap nooit meer te boven. Vanaf nu zou ze haar rouwkleding nooit meer afleggen. Als een zwarte meeuw, reisde ze van land naar land. Nooit meer zou ze de rust vinden waarna ze zo verlangde. Luigi Lucheni kwam als geroepen op die 10e september 1898 toen hij haar met een scherpe vijl stak. Elisabeth stierf op 60-jarige leeftijd een snelle pijnloze dood, ver van haar familie, zoals ze altijd had gewild.

“Sie wissen nicht, wie ich diese Frau geliebt habe.”

Keizer Franz Joseph, na de dood van zijn vrouw